روش رهایی پویا برای پیمایش مسیر ایستایی سازه‏های خرپایی

محمد رضایی پژند1،* و جواد علامتیان2       اطلاعات مقاله     چکیده   دریافت مقاله: اسفند 1387   پذیرش مقاله: تیر 1388     یکی از روش‏های ارزیابی رفتار سازه‏های غیرخطی، بررسی نمودار بار-تغییرمکان آن‏ها می‏باشد. این نمودار دو بخش دارد. در نخستین قسمت، سختی هندسی سازه مثبت است و سازه در برابر بارها مقاومت می‏کند. در بخش دوم، با منفی شدن سختی هندسی، ظرفیت باربری سازه به شدت کاهش می‏یابد و سبب بازگشت بار و تغییرمکان خواهد شد. مرز بین این دو بخش با نقطه‏های حدی مشخص می‏شوند. در این مقاله، روش رهایی پویا برای به دست آوردن ناحیه‏های بازگشتی بار و تغییرمکان سازه‏ها به کار می‏رود. چون فن رهایی پویای متداول توانایی پیمایش چنین ناحیه‏هایی را ندارد، رابطه سازی‏های نوینی پیشنهاد می شود. این رابطه سازی‏ها بر کمینه کردن نیروی نامیزان و تغییرمکان نامیزان موجود در تکرارهای رهایی پویا استوار می‏باشد. فرایندهای پیشنهادی برای پیمایش ناحیه‏های بازگشتی خودکار است و سازگاری مناسبی با روش رهایی پویا دارند. با استفاده از این رابطه سازی‏ها، چند سازه ی خرپایی تحلیل می شوند. این خرپاها دارای رفتار غیرخطی هندسی (تغییرشکل‏های بزرگ) در محدوده کشسانی می‏باشند. نتیجه‏های عددی نشان می‏دهند، فرایندهای پیشنهادی کارآیی روش رهایی پویا را افزایش می‏دهند به گونه‏ای که می‏توان با این روش ناحیه‏های بازگشتی بار و تغییرمکان سازه‏های غیرخطی را به دست آورد.     واژگان کلیدی:   روش رهایی پویا   بازگشت بار و تغییرمکان نیروی نامیزان   تغییرمکان نامیزان   تغییرشکل‏های بزرگ